درماتیت آتوپیک - دکتر سعیدرضا یوسف

درماتیت آتوپیک (Atopic dermatitis)

مترادف (Synonym)

آتوپیک اگزما (Atopic eczema)

نکات کلیدی (Key features)

• درماتيت مزمن عود كننده همراه با خارش شديد
• توزيع ضايعات در اشكال شيرخوارگي، كودكي و بالغين فرق مي كند. دوره هاي خاموشي مي تواند بين مراحل رخ دهد.
• التهاب حاد با درگيري اكستانسورها و صورت در شيرخواران شايع است در حالي كه شيوع التهاب مزمن و لوكاليزه شدن به فلكسورها، با سن افزايش مي يابد.
• غالبا با خشكي پوست همچنين يك سابقه شخصي يا خانوادگي از آتوپي (مثل آسم و رينيت آلرژيك) همراه است.
• زمينه ژنتيك (مثلا جهش هاي FLG) با بيانها (expression) هاي متغير متاثر از عوامل محيطي.
• ملاك و شاهد انحراف ايمني (immune-aberration)، وقوع شايع بالا رفتن IgE سرم و ائوزينوفيلي است. برتري Th2 در ضايعات حاد به سمت غلبه سلولهاي T توليد كننده IFN-γ در ضايعات هيپرپلاستيك مزمن تكامل مي يابد.
• سلولهاي لانگرهانس و ساير سلولهاي دندريتيك كه به IgE متصل مي شوند، منجر به افزايش واكنش دهندگي سلولهاي T نسبت به محركها، پروتئينهاي خودي، آلرژن ها، آنتي ژن هاي عفوني و سوپر آنتي ژنها مي شوند.
• از نظر باليني، به كورتيكواستروئيدهاي موضعي و مهار كننده هاي كلسي نورين پاسخ مي دهند.

 

مقدمه (Introduction)

درماتيت آتوپيك يك بيماري شايع پوستي شايع در سراسر جهان است كه ممكنست در هر سني اتفاق بيفتد اما غالبا قبل از سن 5 سالگي شروع مي شود. بطور تيپيك 3 مرحله وجود دارد. شيرخوارگي، كودكي و بالغين. التهاب حاد همراه با exudation (ترشح اگزودايي)، بطور شايع در فرم شيرخوارگي اتفاق مي افتد و تمايل به درگيري صورت و اكستانسورها وجود دارد. التهاب مزمن همراه با ليكنيفيكاسيون و scale از نظر شيوع با سن افزايش مي يابد و تمايل به لوكاليزه شدن به نواحي فلكسورال دارد. درماتيت آتوپيك بطور شايع با خارش و يك حساسيت نسبت به irritantها و آلرژيهاي پروتئين همچنين يك دياتز آتوپيك يعني تمايل به ايجاد آسم، رينيت آلرژيك و احتمالا تظاهرات سيستميك وابسته به IgE همراه است. معيارهاي تشخيصي براي درماتيت آتوپيك عمدتا بر پايه تظاهرات باليني و رد كردن ساير انتيته هاي بيماري است. اگرچه بالا رفتن سطوح IgE سرم و ائوزينوفيلي خون محيطي يافته هاي كاركتريستيك هستند، تقريبا 30-20% بيماران سطوح نرمال را نشان مي دهند. درمان رايج شامل اجتناب از irritant ها در صورت امكان و استفاده از امولينت هاي غليظ جهت آبرساني و مرطوب كردن پوست است. كورتيكواستروئيدهاي موضعي تكيه گاه اصلي درمان بوده اند. ساير درمانها از جمله مهار كننده هاي كلسي نورين موضعي، فتوتراپي، داروهاي آنتي ميكروبيال، آنتي هيستامين ها و عوامل ايمونوساپرسيو سيستميك مطابق با شرايط باليني خاص، شدت بيماري و پاسخ به درمان مورد استفاده قرار مي گيرند.

History

آتوپي از كلمه يوناني atopos به معني عجيب يا غير معمول منشا مي گيرد. در سال 1892 besnion اولين كسي بود كه همراهي AD را با رينيت آلرژيك و آسم توصيف كرد. دهه ها بعد آنطور كه coca و cooke نقل كرده اند، كلمه atopy توسط perry بري توصيف ترياد اگزماي آتوپيك، رينيت آلرژيك و آسم ابداع شد. در سال 1930  Hill و Salzberger جنبه پوستي اين ترياد را بجاي كلمات disseminated neurodermatitis و atopic eczema تحت عنوان atopic dermatitis ناميدند. اين وجود نداشت تا اينكه Hanifin و Rajka فهرستي از خصوصيات مشخصه (كرايتريا) را در سال 1980 پيشنهاد كردند بطوري كه يگانگي در مفهوم باليني AD بوجود آمد. در سال 1994 UK working party كرايترياي Hanifin و Rajka را بصورت مجموعه مختصر و معتبر از كرايترياي تشخيصي بر پايه مطالعه و بررسي((survey-based مفيد براي اهداف مطالعات اپيدميولوژيك تصحيح كردند.

 

دکتر سعیدرضا یوسف

Dr.saeed reza yousef